غروب دل تنگ آدینه میام تو کافه و می خزم یه گوشه دنج و سفارش یه فنجون قهوه بدون شکر میدم

و صدای علی لهراسبی تو کافه زمزمه میکنه :

اگه فاصله افتاده / اگه من با خودم سردم

تو کاری با دلم کردی / که فکرشم نمیکردم

چه آسون دل بریدی از / دلی که پای تو گیره

که از این بدترم باشی / واسه تو نفسش میره

نمیترسم اگه گاهی / دعاهام بی اثر میشه

همیشه لحظه آخر / خدا نزدیک تر میشه

تو رو دست خودش دادم / که از حالم خبر داره

که حتی ازتو چشم هاشو / یه لحظه بر نمیداره

 تو امید منی اما / داری از دست من میری

با دستای خودت داری / همه هستی مو میگیری

دعا کردم تو رو بازم / با چشمی که نخوابیده

مگه میزاره دلتنگی / مگه گریه امون میده ؟

مریضم کرده تنهایی / ببین حالم پریشونه

من اونقد اشک میریزم / که برگردی به این خونه

حسابش رفته از دستم / شبایی رو که بیدارم

شاید از گریه خوابم برد / درا رو باز میزارم

  فاصله هایی که شاید قرار نیست هیچ وقت پر بشن چشمام رو میبندم رو هر چی نیست...